De reden waarom ik vandaag schrijf heeft alles te maken met wat ik zie en lees als ik me op de sociale mediaplatforms begeef.
Enerzijds lees ik bij flink wat mensen dat ze zich door het verplicht binnenshuis blijven op één of andere manier vrijer voelden dan toen ze vrij waren om te gaan en te staan waar ze willen. Dat ze zich verlost voelen van de immense druk, waarvan ze zich nu meer dan ooit bewust worden, van het almaar door blijven gaan tegen een steeds sneller tempo.
Anderzijds zie ik een veel grotere groep mensen tegen 700 per uur hun dagen vullen met online sessies yoga, fitness, dansen, zingen, voorlezen of voorgelezen worden en nog veel meer. Dat we van nature uit sociale beestjes zijn met een grote behoefte aan verbinding, merken veel mensen nu precies meer dan voordien. Fijn…als we dat onthouden als deze crisis voorbij is en beseffen hoe belangrijk het is om elkaar te vinden in wat ons bindt, eerder dan ons te verliezen in gesakker en geduvel over de verschillen die er zijn. Die verschillen kunnen overigens bijzonder uitnodigend zijn om onze blik ruim te houden en dichter bij ons gewaarworden en ons voelen te komen.
Al krijg ik de indruk dat alle virtuele apertitiefsessies, Skype-sessies en Zoom-cirkels, in combinatie met wat er overblijft aan werken én daarbovenop voor alle verzamelde ouders ook nog de extra aandacht en zorg voor de kinderen…zorgt dat opnieuw voor overvolle dagen. En wat wellicht nog verstrekkendere gevolgen heeft dan de Covid19-pandemie, is de gigantische infodemie die wereldwijd heerst. Non-stop info, non-stop cijfers, non-stop ansgtzaaierij, non-stop uit dezelfde vaatjes tappen, non-stop meer van hetzelfde.
Bewust of onbewust worden mensen wordt de blik van de meeste mensen hierdoor verengd. Alleen wie zelf wakker en alert blijft leest andere opinies, visies en onderzoeksresultaten.
Bewust of onbewust blijven mensen ook weg bij wat er écht leeft aan hun binnenkant. Terwijl de meesten van ons, die niet kunnen blijven werken zoals voordien, echt tijd en gelegenheid cadeau krijgen om stil te staan, om te verlangzamen, om de vinger aan de eigen pols te houden. Om aandacht te geven aan ‘alles’ wat naar boven wordt gebracht of gewoeld, nu we meer dan ooit samen zijn met onze geliefden, of we net méér van onze lieven gescheiden zijn voor lange(re) tijd als we in een LAT-relatie zaten. Ook voor alleenstaanden kan het haast niet anders dan dat ze zichzelf tegenkomen in de zee van tijd die er nu is. En dan zijn er nog de mensen die veel meer uren kloppen in de zorgsector, die naar adem happen en amper rust krijgen, in wiens hoofden en harten ook zoveel speelt, misschien zelfs 24/7, als een molentje dat doldraait.
Wat leeft en speelt ins ons, wat we tegen komen, wat naar boven borrelt, bruist of schiet als we (even) niks moeten, of als we geen afleiding zoeken, zijn vaak gevoelens en emoties die we even graag hebben als kiespijn. Onze angsten, pijn, jaloezie, frustratie, boosheid of razernij, ons onvermogen, onze machteloosheid, onze onverwerkte trauma’s en verdriet…we ontlopen en onderdrukken het zo graag. Vaak omdat het ons is voorgeleefd en aangeleerd. En omdat we niet geleerd hebben om met deze gewaarwoerdingen en met het donker in onszelf om te gaan op een milde en liefdevolle manier.
Gevoelens en emoties die onderdrukt worden, die er niet mogen zijn en onder onze innerlijke mat geveegd worden, worden bobbels waarover we blijvend struikelen. Gevoelens en emoties die geen aandacht krijgen, zijn als tweejarige peuters, die niet stoppen met zeuren en die harder en harder gaan roepen tot ze onze aandacht krijgen. We zouden eigenlijk blij moeten zijn met onze emoties en gevoelens, want ze zijn de wegwijzers en gidsen in ons leven. Zowel de lichte als de donkere komen ons leren wat ons voedt en wat aan ons vreet, wat met ons resoneert en wat niet, waar we willen zijn en waar niet, waar nog onvrede leeft of waarmee we in het reine zijn. Onze ongeziene, onverwerkte ervaringen – die in ons cellulair geheugen zitten- beïnvloeden onze beleving van onze realiteit én hebben een invloed op onze gezondheid op alle mogelijke manieren. Fysiek, emotioneel, psychisch, mentaal.
Wanneer we in plaats van afleiding zoeken of dapper door te zetten en almaar door te gaan met innerlijke en uiterlijke oogkleppen op, evolueren naar toestaan dat wat zich aandient mag gezien en gehoord worden. Wanneer we in plaats van voortdurend bezig blijven, kiezen om stil te durven staan en in de stilte gaan. Wanneer we in plaats van boos te zijn op alles en iedereen rondom ons en buiten ons, naar binnen durven gaan. Wanneer we de ingebeelde zekerheden los durven laten en ons overgeven aan het proces dat ‘leven’ heet. Wanneer we onze gevoelens en emoties toestaan, allemaal, helemaal, en we bewust aanwezig zijn bij onszelf, gebeurt er een grote shift in ons systeem.
Dan komen we los van van het gevoel te hebben dat alles ons overkomt en alles ons wordt aangedaan…dat alles en iedereen tegen ons is en ons in de weg zit of staat. Dan bevrijden we onszelf van de toxiciteit van onderdrukte emoties die misschien al generaties lang zoveel mensen in de tang hebben gehouden. Dan helen en bekrachtigen we onszelf.
Het helpt om onze emoties en gevoelens te zien als vrienden. Die verwelkomen we in ons leven met al hun verhalen, die zien we graag, ook als ze niet de hele tijd lachen en gelukkig zijn. Dus als we in deze tijd waarin we mogen/moeten schuilen in ons huis, onszelf eens de gelegenheid geven om alle gevoelens en emoties te verwelkomen? Om erbij te blijven en hen alle tijd en ruimte te geven die ze nodig hebben, om te luisteren naar hun verhalen…terwijl wij gewoon aanwezig zijn en blijven ademen.
Want dat is alles wat nodig is. Bewust aanwezig zijn bij onszelf, bij al wat is. En blijven ademen. Blijven ademen. Met onze kaken los van elkaar. Met onze mond lichtjes open, zodat we niet opnieuw gaan verbijten en onderdrukken. Gewoon ademen. En zijn.
Zo ademen we onszelf voorbij de angst en al wat ons beklemd. Zo ademen we ons vrij.
Ik geef mezelf de ruimte om sowieso een aantal keer per dag 15minuten te ademen en verder niets. Of er nu gevoelens en emoties aan de oppervlakte zijn die vragen om mijn aandacht of niet…ik neem 3 keer per dag de tijd om gewoon te ademen en verder niks.
Wil jij ook graag in elke dag één of meerdere keren gewoon de tijd nemen om te ademen en even stil te zitten bij en met jezelf? En wil je daar graag wat ondersteuning bij? Stuur dan een bericht met je naam en telefoonnummer naar info@bodyandsoulcoaching.be, dan bezorg ik je via What’sApp of een sms een zachte begeleiding voor het begin van jouw ademsessie. Wil je graag in verbinding samen ademen, stem dan af om 6.45u, 11.45u of 16.45u, dat zijn de momenten waarop ik mijn dagelijkse ademsessies doe.
#samenademen #samenademenweonszelfhierdoor #transformeren #groeien #bewustworden