Sommigen onder ons leren het van bij de geboorte. Vanaf het moment waarop we leren lopen, leren we zo goed als allemaal, ‘flink’ zijn. We leren dat we niet mogen wenen als we vallen en dat we niet bang moeten/mogen zijn als we voor het eerst iets zien of doen of meemaken. Zo goed als alles is helemaal nieuw op dat moment in ons leven, het is een aaneenschakeling van allemaal eerste keren. Als het oefening is die kunst baart, kunnen we dus onmogelijk vanaf de eerste keer alles perfect doen.
Terwijl verwachtingsvolle en tegelijk liefhebbende en soms eindeloos geduldige ouders supporteren bij elk klein of groot succes en ze ons aanmoedigen het opnieuw en opnieuw te proberen, laten ze in het voorbeeld wat ze leven vaak iets heel anders zien en gewaarworden.
Een ontevredenheid over zichzelf, een overtuiging niet goed genoeg te zijn, een angst om te falen – als ouder, als partner, als vriend(in), als mens. Wanneer onze ouders zichzelf niet ten volle kunnen accepteren en vol vertrouwen de ups en downs van het leven durven beleven als een grote ontdekkingreis, kunnen ze ons die kwaliteiten niet meegeven. Wanneer onze ouders met maskers op leven omdat ze vrezen dat ze anders niet geliefd zullen zijn, wanneer ze vluchten in keihard werken, in dwangmatig proberen controleren, in verdoving van hun gevoelens, is dat het voorbeeld wat wij onbewust overnemen en kopiëren.
We leren ons schamen, schuldig voelen, we leren onze gevoelens onderdrukken en negeren en weg te groeien van wie we werkelijk zijn. We leren dat we ons moeten vergelijken met anderen, dat alles haast een competitie is, dat streven naar perfectie een bewonderenswaardige kwaliteit is, dat keihard werken en je stinkende best doen een noodzaak is…en als we in één van deze dingen zogenaamd tekort schieten leren we dat we daarvoor bekritiseerd en veroordeeld worden. En vaak zijn wij zelf na jarenlang oefenen de grootste kritikaster en veroordelen wij onszelf het meest genadeloos.
Om op een bepaald moment te ervaren hoezeer we verhard zijn en hoe het pantser dat we hebben gecreëerd ons verhindert om écht zacht en liefdevol, creatief, speels en vreugdevol te zijn. Op het moment dat die verharding en afgeslotenheid ons teveel dwars zit en we het beu zijn, kan het ont-leren beginnen.
We leren met babystapjes geduldiger zijn met onszelf, we leren om bij onszelf te blijven als we ons ongemakkelijk, verdrietig, boos en overstuur zijn, we leren onszelf koesteren en omarmen in onze verscheurdheid, in onze heelheid en leren alle scherven van ons aan diggelen geslagen ware zelf graag zien. We leren kwetsbaar zijn.
Om kwetsbaar te durven zijn is vooral veiligheid nodig, een hersteld vertrouwen dat je mag zijn wie je bent, en de moed om te weten dat er mensen zijn die dat verwelkomen in plaats van te veroordelen.
Wanneer ik nieuwe mensen mag initiëren in de wonderlijke zelfhulpmethodedie Shake Off Stress (TRE) is, zijn veiligheid, vertrouwen en kwetsbaarheid gouden sleutels. Het blijft iedere keer weer zo bijzonder dat het als vanzelf lijkt te gebeuren, vanuit een eerlijke, openhartige introductie, een zachte aanloopstrook waarbij ik zelf helemaal durf zijn wie ik ben, en ik met aandacht een verbinding maak met elke man of vrouw die naar me toe komt. Het blijft telkens weer wonderlijk hoe mensen onder veilige begeleiding de krampachtige controle kunnen loslaten, hoe ze zich gedragen genoeg voelen om zich te durven openen en overgeven.
Alleen al dàt is helend, het kwetsbaar durven zijn, het puur durven zijn wie ze zijn. En daarbij komt dan nog het bevrijdende gevoel dat ze ervaren door de jarenlang opgestapelde en onverwerkte stresspakketjes in zichzelf eindelijk los te kunnen laten.
Vorige week mocht ik een grote groep vrouwen begeleiden bij hun eerste SOS-ervaring, een echtpaar en een aantal mensen die voor individuele sessies kwamen. Wat een zegen en een voorrecht was dat weer. Ik ben en blijf supporter en bewonderaar van iedere vrouw en iedere man die de moed heeft om die eerste stap te zetten, om van daaruit zichzelf vrij te shaken van alle lagen die bovenop hun echte zelf zijn vast komen te zitten. Niks mooiers dan hen te zien herboren worden met alles wat daarbij komt kijken, niks zo vervullend als vroedvrouw van het leven mogen zijn, een coach voor lichaam en ziel.