We voelen ons vaak misbegrepen.

Please don’t let me be misunderstood, prachtig nummer uit de jaren 60, origineel gezongen door Nina Simone. Please don’t let me be misunderstood, laat me alsjeblieft niet misbegrepen worden.
Er heel veel mensen die ik ontmoet in mijn praktijk of privéleven die zich misbegrepen voelen. Zelf voel ik me ook lang niet altijd, laat staan door iedereen begrepen.  In een TED-talk hoorde ik Theodore Zeldin eens zeggen dat bijna niemand zich begrepen voelt.

Waarom is dat zo?  Waarom voelt bijna niemand van ons zich echt helemaal begrepen? Ik bevraag het hier graag luidop, en ben zoals altijd ook benieuwd naar de manier waarop jij het beziet en aanvoelt. Schrijf dus als je wil een reactie hieronder. 

Het niet-begrepen zijn of ons niet begrepen voelen kan naar mijn gevoel grosso modo met twee verschillende factoren te maken hebben. 
Enerzijds heeft het te maken met het feit dat we vaak zelf niet echt goed weten wie we zijn, dat we onszelf niet kennen en begrijpen. Hoewel we ergens diep in ons, sommigen zouden dit onze ziel noemen – anderen onze ‘gutfeeling’, wel weten dat we aansluiting willen vinden/maken met onszelf.  Een verbinding die mogelijk is vanuit zelfkennis, zelfacceptatie en zelfliefde. Zolang dat niet gebeurd is leven we met een soort onrust, ongemak en onvrede in onszelf. En zoeken we buiten ons, bij anderen, een manier om die verbinding te maken, om connectie te ervaren.

Vanuit net ontbreken van een verbinding met onszelf, is het natuurlijk goed mogelijk dat we ons niet begrepen voelen door anderen. Omdat we ons eigen ‘ik-begrijp-mezelf-niet’ gespiegeld zien in de ogen van anderen die naar ons kijken. We zitten onbewust ook vol oordelen over onszelf die onze vibe of energie beïnvloeden, en mensen die resoneren met die vibe komen in ons leven om ons vervolgens te confronteren met de vaak ongemakkelijke waarheden die leven in onszelf.
Terwijl we hunkeren naar verbinding, met onszelf en met anderen, geven we ons niet altijd rekenschap van het feit dat de belangrijkste sleutel daartoe in onszelf ligt.  Als wij onszelf kennen en verbonden zijn met ons ware zelf, verdwijnt de urgentie om begrepen te worden door anderen en komt er ruimte en appreciatie voor het anders-zijn van iedereen.  

Het anders-zijn dat over het hoofd gezien wordt is misschien wel de tweede hoofdreden die aan de basis ligt van ons ‘niet begrepen voelen’.  Er zijn zoveel verschillende manieren om in het leven te staan als er mensen zijn, gelinkt aan het bewustzijn van elk van ons.  Wanneer we werkelijk begrijpen dat elke van ons de wereld ziet en beleeft zoals geen enkel ander mens dat doet, dat niemand ziet wat jij ziet of wat ik zie… Wanneer we ons realiseren dat onze realiteit en waarheden gebaseerd zijn op onze geschiedenis, ons ervaringsparcours in het leven en dat er geen enkel ander mens is met exact hetzelfde parcours vanuit datzelfde bewustzijn of datzelfde paar schoenen, kan dat een belangrijke stap zijn naar begrijpen en begrepen worden. 

 

Natuurlijk is het een heerlijk hemelse ervaring als er andere mensen blijken te zijn, die ondanks het andere traject en de unieke verzameling van kwaliteiten en ervaringen, precies dezelfde taal blijken te spreken als wij.  Vanzelfsprekend voelt het als een feestje of als thuiskomen als we geen vertaling moeten maken of uitleg moeten geven bij wie we zijn en wat we doen.

Maar stel dat we ervan uit kunnen gaan dat we hier zijn om te groeien, ontdekken en vooral om ons te verbinden met elkaar. Hoe verrijkend is het dan om met een open geest en open hart in elke ont-moeting te gaan. Met een oprechte interesse en gezonde nieuwsgierigheid om te weten te komen hoe iemand ander de wereld en het leven bekijkt en beleeft.  Zodat het ons perspectief verruimt en zodat het ons begrip en mededogen doet groeien. Om toe te staan dat de randjes van onze hard-geworden overtuigingen zacht worden en smelten.  Zodat er bindweefsel ontstaat waardoor we aansluiting kunnen vinden met zoveel meer mensen dan alleen diegenen die ons gelijk geven, of die onze waarheid onderschrijven.  Zodat er begrip ontstaat langs beide kanten, zodat we ondanks de verschillen elkaar willen begrijpen en ons begrepen voelen.